Çok uzun zamandır yazmadığımın tabi ki farkındayım. Genel sınavıma çalışmakla meşguldüm. En son yapacağım sunumdan bahsetmiştim. O sunum gayet güzel geçti. Sunumdan iki hafta sonra makalesini sunduğum kişiyle, John Maunsell, tanıştım. Çok karmaşık bir deney yapmışlar, sunumumdan sonra bana eski bölüm başkanımız teşekkür etti. Kendi okuduğunda pek iyi anlamamış makaleyi. Tabi biraz da abartıyordu; ama gerçekten detayına inip okumayınca çok da anlaşılır değildi.
Neyse, sunumun ardından kendimi mümkün olduğunca sınavıma hazırlanmaya verdim. Sancı ve sabırsızlık dolu bir ay sonunda geçen cumartesi günü yazılı sınavıma başladım. Her soruyu cevaplamak için iki gün sürem vardı. Öncelikle genel sınav ne onu söylemem lazım. Amerika'da sanırım bütün üniversitelerde var bu sistem. Doktora öğrencileri, genellikle ilk yıllarından sonra bir ara bir yeterlilik sınavına giriyorlar. Bu sınavın şekli şemali her okula, bölüme, hatta danışmana göre değişiyor. Değişmeyen tek şey sınav için öğrencilere verdikleri baba gibi bir okuma listesi. Bu sınavın bir yazılı bir de sözlü kısmı oluyor. Benim sınavımda dört ana başlık vardı. Birinci başlık seçici dikkatti (selective attention), ikinci başlık bölünmüş dikkatti (divided attention), üçüncü başlık dikkat fizyolojisiydi (physiology of attention) ve dördüncü başlık görsel hafıza ve psikofizikti (visual memory and psychophysics). Ben işe kolay olanla başladım ve öncelikle seçici dikkat konusunun sorularını açtım. Üç sorudan birini seçtim. İkinci olarak da en zor olacağını tahmin ettiğim psikofizik sorusunu açtım ve en zor soruyu seçtim. Nedenini hiç sormayın. Kolaya kaçtığım azdır; bir nevi kaşınma hadisesi de diyebiliriz. Nihayetinde dün bütün soruları bitirdim. Artık özgürüm. Evet, daha sözlü sınav var; ama olsun. En azından bir, bilemedin iki saatte bitecek sözlü, bir hafta sürmeyecek.
Sınav mınav derken çarşamba gününe denk gelen doğum günümden de pek bir şey anlamadım açıkçası. O günü evde çalışarak geçirdim. Hava da yağmurluydu zaten. Akşama güneş çıktı. Eşim beni çok şık, deniz kenarında bir restorana götürdü. O birkaç saat günün en güzel anıydı sanırım. Gerçi gündüz arayan soran ve mesaj atanlar da beni çok mutlu ettiler. Hatırlanmak güzel şey. Bu arada doğum günümde bir de Amazon Kindle sahibi olsum. Eşim sağolsun, uzun yolculuklarda yanımda kitap taşırken aman sayfaları kırıştı, aman çantamda da yer kalmadı kitabıma gibi sorunlarıma çözüm olsun diye almış. Benim gerçek kitaplardan ('gerçek' kitapla ne demek istediğimi biliyorsunuz herhalde) vaz geçecek halim yok tabi. Kitapları elime alıp, sayfalarını karıştırıp, kokularını içime çekmekten nasıl vazgeçebilirim ki zaten? Bir de bazen edebi değeri pek olmayan; ama eğlenceli kitaplar oluyor ya, onları Kindle'da okurum diye düşünüyorum.
Hmmm, başka ne oldu bakayım buraya yazmayalı? Hah, öncelikle hemen piyano dersleri almaya başladığımı söylemem lazım. Hafatada bir saat; ama çok eğlenceli. Evime de çok yakın hocamın evi. Bir ara çaldığım basit bir şarkıyı kaydedip koyacağım buraya. Onun dışında, artık gözlüklerime ek olarak kontak lens de aldım. Spor yaparken, güneş gözlüğümü kullanacaksam iyi oluyor; ama hala tam olarak alışmadım. Gözlerim çok kuruyor. Ha bire de damla damlatılmaz ki canım! Son olarak da Cambridge, Massachusstes'te ev bakıyoruz kiralık. Hayırlısı diyelim. Beğendiğimiz bir yer var. Olursa daha yazar, belki fotoğrafını bile koyarım.
Şimdilik benden bu kadar. Sanırım artık daha düzenli yazabileceğim. Yaşasın özgürlük!
No comments:
Post a Comment